Demek olabiliyormuş!

      26 Nisan Salı akşamı Selçuk Kent Konseyinin 7. Genel kurulu yapıldı. Selçuk Kent Konseyi genel kurulları öncesi,  Selçuk Kent Konseyi yürütme kuruluna, sivil toplum örgütlerinin temsilcileri ve de doğrudan halkın taleplerini, isteklerini, sorunlarını bildirdiği konular geldiğinde bunlar önce yönetim kurulunda gündeme alınır, konu ile bilgiler toplanır, taleplerini, isteklerini, sorunlarını iletenler dinlenir, önemli ve gerekli görünen konular genel kurula indirilir. Tüm sivil toplum örgütlerinin, sendikaların, siyasi partilerin, derneklerin temsilcilerinden oluşan genel kurulda da yürütme kurulunun belirlediği gündemi ve oturuma katılan genelkurul üyelerinin öneri ve dilekleri de genel kurulda görüşülür. Bu 7. Olağan Genel Kurulda böyle hazırlanıldı. Gerçekten tüm genel kurullar böyle hazırlandığı için her oturum canlı renkli, seviyeli ve de herkesin rahatça söz alarak sınırsız konuştuğu, kimsenin kimseye hakaret etmediği, eleştirilerini yapıcı şekilde yaptığı olabildiğince demokratik genel kurullar oluşmakta. Bu zamana dek Selçuk’un  ele almadığımız, ilgilenmediğimiz konusu yok gibi ve de aldığımız kararların çok büyük kısmı Belediye Meclisi gündemine geldi ama maalesef kararların çoğunluğu ne yazık ki bekletilmeye alındı. Bu da ayrı bir konu.

      Neyse, bu genel kurul daha farklı oldu, nerede ise katılımcıların çoğu göz yaşlarını zor tuttu. Sorun; Selçuk’un Aydın yolu üzerinde ilçeye çok yakın biraz tepede şirin mi şirin, yeşil mi yeşil, doğa harikası yerel seçimler öncesi köy olan şimdi mahalle olarak geçen Sultaniye Mahallesindeki rüzgar elektrik santralleri. Başlangıçta masum bir tavırla, yenilebilir enerji olması düşüncesi ile ve de 100 metre den sonra bile sesi gelmeyeceği söylenerek bu köyde yaşayanlar kısmen ikna edilerek gerekli yasal girişimler yapılmış, Selçuk Belediye Meclisi ve İzmir Büyük Şehir Belediyesi Meclisinden kararlar çıkartılmış, bu santrallerin gücü 10 megawattı geçmediği için ÇET raporuna da gerek duyulmamış ve de rüzgar santrali kurulmuş. Köylüler bir de bakmışlar ki  beş rüzgar gülünün her birinin kanatlarının uzunluğu 40-50 metre, karşıdan sanki çok yavaş dönüyormuş gibi duran bu santrallerin kanat ucunun hızı saatte 250-400 km. hızla dönüyor. Her birinin etrafına  70X50 metre çapında beton dökülmüş. Göçmen kuşlarının yolu üzerinde ve köylülerin söylediğine göre sit alanı üzerinde kurulan bu rüzgar santralleri dönmeye başlayınca sanki hava alanında uçakların inmesi esnasında çıkan sesten daha çok ses duyunca aklıları başlarına gelmiş. Baş ağrıları, uykusuzluklar, sinir hastalıkları başlayınca endişeleri, tedirginlikleri artan köylüler bu kongrede duygularını, düşüncelerini, üzüntülerini çok doğal ifadeyle dile getirdiler. Bunların içinde, bu köyde yaşayan Avusturyalı bir kadının söz alarak, doğanın bu şekilde yok olmasını anlatırken duygularına hakim olamayarak gözyaşlarını tutamaması genel kurula damgasını vurdu.Bu santrallerin Yaban hayatını yok ettiğini, arıların etkilendiğini, sahip olduğu atlarının bile etkilenip huzursuz olduğunu, bu yaşadığı toprakları bu yüzden terk etmek zorunda kalmaktan çok korktuğunu, günlerce ağladığını, herşeyden önce insan olduklarını, organik tarım yaptıklarını, ama bu santrallerin kurulurken ciddi karşı çıkmadıkları için kendilerini de suçladıklarını içten duygularla gözyaşları içinde anlatması kurulun en etkileyici konuşmasıydı. Köylülerin bu beş rüzgar elektrik santralin doğaya verdiği zarara üzülmesi, uykusuz kalmaları,yetmezmiş gibi duyumlarına göre 10 adet daha santralin köylerine kurma kararına çok tepkililer.

      Meryem Anaya kuş uçucu 50-100 metre olan bu köyde doğa katliamcısı santrallerin kurulma isteği genel kurulda da dile getirildiği gibi para kazanmaktan başka bir şey değil. Bir tanesinin maliyeti bir milyon lira olan bu santraller dört yıldan daha az sürede kendisi parasını çıkarıp kara geçiyor. Genel kurul üyeleri yenilebilir enerjiye karşı olmadıklarını ama yaşam alanını tahrip edecek şekilde doğayı mahvetmesine karşı olduklarını bildirerek bu konuda tüm güçleri ile köylülerin yanında olacaklarını söylediler. Genel Kurula katılan Selçuk Belediye Başkanı da köylülerin yanında yer alacağını söz verdi ve bunun için bir komisyon oluşturuldu. Demek ki azıcık demokrasi kırıntısı bile insanları birleştiriyor, demek ki olabiliyormuş!