İç Barış ve Demokrasi…

Halkın iradesine saygı göstermeden “İç Barışı ve Demokrisiyi” sağlamak mümkün değildir…

İçeride kavga ortamını besleyip, dışarıda barış içinde olmak da mümkün değildir.

Artık Türkiye’nin çatısını yenilemek, dağılanları toparlamak ve çatıyı doğru kurmak zamanıdır.

Bu durum ülkenin sorumluğunu alan öncelikli iktidarın görevidir.

Ve bununla beraber ana muhalefet partilerinin de iktidarla birlikte “iç barışa ve demokratik gelişmeye” katkı koymaları gerekmektedir.

“Barışma rüzgârından çıkmadan”, birlikte ve bütün olarak siyasi varlığımızı sürdürmenin yol ve yöntemlerini bulmak zorundayız.

Türkiye Cumhuriyeti’nin tüm vatandaşlarına hem de çevre ülkelerde yaşayan soydaş ve akrabalarımıza bu birleştirici duygularımız daha büyük katkı sağlayacaktır.

Demokrasi terörü yenmelidir!

Halkın iradesi ve demokrasi dışında hiçbir irade tanınamaz/tanınmamalı…

Demokratikleşme Türkiye’nin ana hedefi durumundadır. 

Demokrasinin pekişmesi/yerleşmesiyle bu durum Türkiye’deki demokrasi istikrarının da garantisi olmalıdır.

Türk demokrasisi kesintiye uğramamalıdır.

Bugünün Türkiye’sinde hem demokratik kurum ve mekanizmaları güçlendirmek ve yenileriyle desteklemek hem de demokrasinin istikrarını sağlayacak kurumsal, kültürel ve ideolojik dönüşümleri gerçekleştirmek gerektirmektedir. 

Türkiye siyasi sisteminin genel karakteri itibariyle çeşitlilik ve çoğulculuk, özgürlük ve adalet, açık toplum, sorumlu ve sınırlı yönetim, hoşgörü ve saygı, farklılıkları tanıma gibi temel insani değerlere yönelmiştir.

Ve bu inançla Türkiye İnsan haklarına dayanan demokratik bir hukuk devleti idealinden uzaklaşmadan yürümelidir.

 “Egemenlik” anayasal olarak  “millet”e aittir.

Egemenliğin kullanımında milletin demokratik temsilcilerinden başka ortakları olmamalıdır!

Bugün Türkiye’de bütün toplumu ilgilendiren temel siyasal kararlar halkın demokratik temsilcileri tarafından alınmalı ve demokrasi görüntüsü altında siyasi sisteme esas olarak hâkim olmamalıdır.

Daha iyi bir Türkiye düşüncesinden asla vazgeçmemeliyiz!

Ülkemizin güvenliği, siyasal aktörlerin, siyasal sistemin ve devletin kazandığı olgunluğu ve toplum/birey güvenliği iç barışa katkı sağlayacak şekilde hesaba katılarak kurgulanmalıdır.

Devlet-toplum ilişkileri ve devletin bireye karşı nasıl konumlandığı bu noktada belirleyici olabilir. Sistem yapıcı bir ilişkinin özgürlükler ve demokrasi ile daha fazla güvenlik üreten bir ortamın oluşturulması bu belirleyici ilişkinin olumlu yönde seyretmesine zemin hazırlayan faktördür.

Türkiye demokrasiye, haklara ve özgürlüklere, hukukun üstünlüğü ve geçerliliği ilkelerine giden yolda kararlı adımlarla ilerlemektedir.

Tanımadığımız görmediğimiz insanların gözyaşlarını ekranlarda paylaşıyor, gözyaşlarımızı onlarınkine katıyoruz. Acılarını içimizde hissediyoruz ve boğazımız düğümleniyor.

Aynı sıkıntıları yaşayan bu ülke insanları için bu acı “İç Barışa ve Demokrasiye” ulaşmamızı sağlayan birleştirici bir unsur olmalı.

Bu acıyı içimizde hissetmemiz, gerek terörle mücadelemizde gerekse ülkemize, Cumhuriyetimize, demokrasimize, hukuk devletimize sahip çıkma mücadelemizin aslında ne kadar derinlere hitap eden bir durum olduğunu gösteriyor.

Güvenin tesisi ile daha fazla birbirimizi seveceğiz. Güven ve sevgi her birimizin aslında bir parça bir diğerimiz olduğu bir toplumsal ortamı ortaya çıkaracaktır.

Böyle bir ortamda kendi içimizde ötekine, diğerine, düşmana yer yok.

Tam bu nokta teröre ve darbelere karşı “İç Barışa ve Demokrasiye” sahip çıkılarak kazandığımız an olacaktır.