Ne oldu da böyle oldu?

Utanç verici, insanlık dışı kafa yapısına sahip!

Sözlerinde kin ve nefret söylemleri barındıran,

Türkiye’nin acı gerçeğinde yangına körükle giden,

Yüz kızartan zırvalarınızla açıkça suç işleyenler…

Kim ve nefret söylemlerinizle gelinen noktada acıların hesabını kim verecek?

Ortada ciddi suç belirtileri varken, başını makamlarına gömenler!

Adamına/söylemine göre muamele yapanlar!

Egemen kılınan kafaların getirdiği Türkiye Cumhuriyeti’ne ne oldu da böyle oldu?

Hoşuna gitsin gitmesin milli birliği sağlamak zorundayız!

Bu kafaları gübreleyip, yeşillendirenler suçlusunuz!

Terörün sıktığı masum insanlara kurşunu kim attırıyor?

Terör olaylarının izleyicisi gibi olduk!

Acılar bizim tarafımıza dokunmadığı sürece şanslı sanıyoruz kendimizi!

Toplumu bölenler, kendi yandaşlarına hoşgörüyle bakanlar, Atatürk’ü aşağılamaya kalkışanlar …

Ülkemizi hep bunlarla gerilmedi mi?

Ayrımcılık ve terör birbirinin tetikçisi değil mi?

Suriye politikasında stratejik derinlik peşinde koşmak sürekli bir kara delikten ibaret olmadı mı?

Bu coğrafyada inşa edilmeye çalışılan hangi akıllıca, aklın inşası olabilir ki?

Emperyalizmin sisteme kazındığı süreçte, ölümden ve sefaletten başka ne gördük!

Ülkemizi tehdit eden kanlı tezgahın sonucunda  ekonomik dar boğaza sürüklenmeye çalışılan bir Türkiye ile karşı karşıyayız!

Terör eylemlerinin yaşanmadığı gün geçmiyor.

PKK’lı hainler askerimize, polisimize, adliye binalarımıza saldırıyor!

IŞİD’li caniler sivilleri katlediyor!

FETÖ taşeronluğa devam ediyor!

Soruşturmalar hedef şaşırtan taktiklerle ilerliyor.

Sarmal uzadıkça uzuyor!

Mezhepçi politikalardan sıyrılmanın tam zamanı…

Düşmanlıkları bırakmak, sapkın terör örgütlerinin ülkemiz için planladıkları büyük acıları önlemek gerekiyor…

Milli birlik ve bütünlük çatısı altında toplanma zamanı!

Hukukun üstünlüğünü dayatmalardan/inatlaşmalardan vazgeçerek sağlayabiliriz.

Cumhuriyetin kuruluş felsefesi çerçevesinde kenetlenmemiz şart!

Güzel ülkem bunları hak etmiyor!

Bu ülkede terörün öksüz / yetim çocukları var!

Dünyalarını kaybeden çocuklarımız, cehennemi yaşıyorlar...

Anneler, babalar, eşler, sevgililer ve yaşamları sönen binlerce çocuk var!

Milletin ortak günahları bunlar!

Körlüğümüzün kurbanları…

Cemal Süreya;

“Sizin hiç babanız öldü mü
benim bir kere oldu, kör oldum
yıkadılar aldılar götürdüler …” diyor’

Babalar/analar gitmesin rızık kapısını, kıymetlisini kaybetmesin bebeler…

“Kan var bütün kelimelerin altında
Bir gül al eline sözgelimi
Kan var bütün kelimelerin altında
Beş dakka tut bir aynanın önünde
Sonra kes o aynadan bir tutam
Beyaz bir tülbent içinde
Koy iç cebine
Kan var bütün kelimelerin altında
İşte o kandır senin derinlerine
Siyahtır, orda kırmızıdır” diyor Cemal Süreya…

Hem daha bu ne ki!

Bu ülkede;

Kurşun yemiş yürekler ve onların yetim çocukları,

Henüz kemiklerine el değmemiş babaların çocukları,

Gözleri kan çanağına dönmüş öksüz/yetim çocuklarımızın öfkesi var!

Öksüz / yetim bırakılmış çocukların ülkesi buralar…

Anne/Babası evde olmayan çocuklarımız onlar!

Yaslanacak canlarının olmadığı dünyada, sığınacak bir yerde güvenilecek limanları yok artık!

Dağlarında açan çiçekleri solduran, cahil hırslarının sonucu değil mi?