Cumhuriyet kağıda basılmaz

1988 yılı..
Henüz İstanbul Üniversitesi Mühendislik Fakültesine yeni girmişim..
Yüreğimiz ateş kor gibi..İstanbul Üniversitesinde Mühendislik Fakültesine Küçük Moskova diyerek ironi yapıyorlar..Üç fakültenin orta birleşim yeri olan Hergele meydanı ağırlıklı solcuların elinde...

O günler...
Baktım cumhuriyet gazetesi herkesin elinde..Aynı zamanda cumhuriyet yazısı kıvrılarak dışa dönük görülecek şekilde cebe konuyor..Aslında bu devrimci delikanlıların kızlara okumuş çocuk mesajıymış sonradan öğrendik tabi ki ..Bende her gün alıp aynı şekilde koymaya başladım gazeteyi cebime... Elbette aşklarımız oldu.. Sevgililerimiz  oldu... Cepteki cumhuriyetin bir faydası oldu mu bilemeyiz tabi ki .Ama gündemi her gün Cumhuriyet’ten okumayı alışkanlık edindik.

O günlerden en çok hatırladığım anı Rahmetli Uğur Mumcu'nun köşesini her gün okuyup tartışırdık..Yine aynı şekilde  ikinci sayfanın vazgeçilmezi İlhan Selçuk mutlaka okunurdu. Ama  o zamanın hızlı solcuları (!!!)  genelde pasif ve düzen yanlısı bulurlardı Cumhuriyet'i.! .Solun ve sol grupların kendinden başka kimseyi beğenmeme ve pasif bulma hastalığının bu konuda ortaya çıkmaması elbet beklenemezdi.

Hafta başından bu yana Cumhuriyet Gazetesine yapılan operasyon sadece benim değil, eminim ki benim gibi pek çok kişinin zihninde de yukarıda yazdığım duyguların benzerini uyandırdı.

O yüzden canımız çok yandı.

O yüzden hayır nasıl olur tarzı şokla karışık tepkiler gösterdik.

Demem o ki..
Cumhuriyet bizim yıllardır kızsak da, söylensek de, her daim vazgeçemediğimiz bir gazete..
O bizim gençliğimiz..
Aşklarımız..
Dostluklarımız..
Yıllarımızın tanığı..
Sadece bir gazete değil o yüzden..

Ve.........
O bize Uğur Mumcu'nun bir emaneti...
Damada ,eşe,dosta, yandaşa gazete satın alanlar bu yüreği anlayamaz..
Onların gazeteleri kağıda basılır..
Cumhuriyet'in ki yüreğe...

Kağıtları yasaklayabilirsiniz.

Mühürde vurabilirsiniz.

Ama yüreklere vurulacak zincir henüz icat olmadı.!