Dekoratif Ordu!

   Sıra geldi TSK’ya!
   PKK terörünün ve sürekli şehit verilmesinin bahane edilerek “Silahlı Kuvvetlerin” çapsız ve beceriksiz olduğu konusundan yola çıkılarak, darbe yapmak uğruna teröristlerle işbirliğinden bile çekinmeyeceği hatta kendi askerinin öldürülmesine göz yumduğu” görüşünün de yaygınlaştırılması ile halk ordusuna karşı kuşku duyar hale gelmesi sağlandı.
   Davalarda “Orgeneralleri bile hapse attıran”, dokunulmazlıklara dokunan bir iktidarın imajı ile Türkiye’de korku gündemi yaratıldı.
   Siyaset “darbe paranoyası” kurguladığı ordunun tek marifetinin darbe yapmak olduğu fikri ile halkın kafası karıştırıldı, adeta işlendi!
   Patır patır dökülen istifalar artık generallerin bugünkü konjüktüre direnecek halleri kalmadığının kanıtıdır. Açılan bu yolda amaç komuta kademesinin kenara çekilmesini sağlamaktı. Sonunda başardılar.
   Sürpriz değildi, zamanı demek şimdi idi… Hükümetin yüzde 50 ile iktidarını pekiştirdiği ve Silahlı Kuvvetleri kendi dilediği gibi dizayn etmeyi düşündüğü haberleri bu planın en önemli parçasıydı.
   Amaç, Silahlı Kuvvetleri yeniden oluşturma “dizayn etme” çabası mıdır?
   Hükümet tarafından endişe duyulan ülke güvenliği için bu kadronun tasfiyesi, Avrupa Birliğinin gelişmeleri “demokrasi” olarak nitelendirmesini sağlayan Türk ordusunun baştan aşağı yenilenmesi değişimi kimler için avantaj olacaktır?
   Her zaman olduğu gibi iktidara yakın olanların bal tutup parmağını yaladığı/yalayacağı kesin. Bize de şili soslu acılı parmaklar kalıyor!
   Hükümet orduya el koymuştur. Alışkanlıklar değişmektedir. İktidarın dört bir yandan kuşattığı, herkesi fişlediği attığı adımdan söylediği sözden konuştuğu telefondan haberdar olan bir kuvvet olarak, kıpırdatmadığı halkın özgürlüklerine karşı, bende artık hepimizin birer damgalı eşek olduğu inancına vardım.
   Bu işlere kim bakacak/bakmalı?
   İktidar umarım değişim programı içinde yeni bir dizayn anlayışı ile değişimin ve gelişimin nimetlerinin halka olumlu yansımaları konusunda samimi ve adilane olacağının güvenini tesis edebilir…
Terörle mücadeleden sorumlu olan kurum, yasalarımıza göre TSK değil, kolluk güçleridir. Yasalarımız diyor ki ihtiyaç halinde valinin talebiyle askerden de destek alınabilir. Geçmiş 30 yıla baktığımızda, terörle mücadele fiili olarak askerin ana sorumluluğuna dönmüş durumda. Polis de kıyıda köşede duruyor terörle mücadelede. Gelişmiş devletlerde durum, asker teröristle mücadeleyi uzmanlarla yapmıyor. Bir yüzbaşı, bir binbaşı teröristle mücadele uzmanı değildir. Teröristle mücadele bir uzmanlık işidir. Bu durum evimizdeki musluğun bozulunca işini profesyonelce yapan musluk tamircisine mi yoksa ben musluğu tamir ederim diyen bir aceminin bozuk olan musluğu tamir etmesine mi müsaade edip-etmeyeceğimizle alakalı. İşte çözümün ana temeli burada… Bir adam geliyor, zorunlu askerlik yapacak, 3 ay acemi eğitimi alıyor. “Sağa dön, sola dön, yere yat, ayağa kalk! Tamam sen artık asker oldun” deniyor, eline bir silah veriliyor ve Güneydoğu’ya gönderiliyor. Sonrası….Vatan kan ağlıyor…