‘İçilmemiş Çayın Hesabı’ okurlarıyla buluşuyor

EGE’NİN SESİ- 5. CNR İstanbul Uluslararası Kitap Fuarı, 10-18 Mart tarihleri arasında kapılarını aralıyor. Pek çok yazar ve şairin okurlarıyla buluşacağı bu fuarda, kendini bu sevdaya adamış emekli öğretmen, gazeteci-yazar Mümtaz Temiz de ‘İçilmemiş Çayın Hesabı’ isimli eseri ile fuardaki yerini alıyor.

Artvin’in Şavşat İlçesinde yaşayan gazeteci – yazar Mümtaz Temiz bugün İstanbul Kitap Fuarında ‘İçilmemiş Çayın Hesabı’ adlı eseriyle okurlarıyla buluşuyor.

Herkesin kendinden bir şeyler bulacağını söyleyen Temiz’in kitabı 12 Eylül 1980 Askeri Darbesi’nden bahsediyor. "...Onlar, bu öyküde anlatılanlar; ülkesini ve bu ülkenin halkını ölesiye seviyorlardı. Amaçları daha güzel, daha özgür bir dünyaya kapı aralamaktı. Olmadı... Çünkü bir Eylül sabahı kapkara bir bulut çöktü ülkenin üstüne. Kimisi darağacında, kimisi işkencede, kimisi kardeş kurşunuyla göçüp göçüp gittiler. İzleri kaldı geride. Tohum, fide, ışkın bıraktılar geleceğe.  Gözyaşlarıyla yazılan bu öykülerde hepimiz kendimizden bir şeyler bulacağız..." sözleriyle kitabını anlatan Temiz, gözyaşlarının mürekkebe karıştığını, okuyanlarında aynı duyguyu hissedeceğini ve onlarında okurken gözyaşlarına hakim olamayacağını ifade ediyor.

Kitapla ilgili biraz fikir sahibi olmanız açısından Temiz’in kitabının arka kısmına okurları için bıraktığı o bölüm:

Kardelenler gibiydik. Yüz binlerceydik. Güneşe koşuyorduk. Güneşi avuçlarımızın içine alacaktık. Arkamızdan bize inanan milyonlar geliyordu. Heyecanımız göğüs kafesimize sığmıyordu. Ülkemizin kırlarında, dağlarında, ovalarında, fabrikalarında, okullarında şen kahkahalar duymaktı amacımız. Daha özgür ver verimli çalışma, daha hakça bölüşmeydi niyetimiz. ‘Yarin yanağından gayri’ her yerde, hep beraber olabilmekti düşüncemiz. Bu ülkenin güzel, aydınlık geleceğini engellemek isteyen bir karanlık güç, korkunç bir karabasan gibi çöktü üstümüze!... kimimiz 16’sında, 17’sinde, kimimiz 20’li yaşlarımızda ya darağaçlarında, ya bir dağın yamacında, kardeşimiz Mehmet’in kurşunuyla, ya bir sadist işkencecinin elinde veda ettik yaşama. Veda ettik o güzel gelecek günlere. Vurulduk. Ezildik. Kırıldık. Döküldük. Yine de, yine de umut sakladık, tohum sakladık gelecek günlere. Bu kitabı, o günlere ait bu öyküleri yazarken gözyaşlarım mürekkebe karıştı. Sevgili okurum, öyle sanıyorum ki, sen de okurken gözyaşların sayfalara karışacak. Dilerim ki; o gözyaşları geleceğin özgürlük çiçeklerini, özgürlük fidelerini sulamış olsun.