Türk mûsıkî tarihi bu kitapta

Bestekâr ve akademisyen Gönül Paçacı Tunçay’ın Türk makam müziğinin bilinmeyenlerini anlattığı “Neşriyât-ı Mûsıkî: Osmanlı Müziğini Okumak", tarihi kayıtlar, yayınlar, güfte mecmuaları, nota defterleri, kuramlar ile musikişinasların yaşamları üzerinden mûsıkî serüvenimizi aydınlatıyor.

Türk makam müziğinin detayları, bestekâr ve akademisyen Gönül Paçacı Tunçay'ın ilk cilt halinde yayımlanan “Neşriyât-ı Mûsıkî: Osmanlı Müziğini Okumak” isimli eserinde inceleniyor. Tunçay bunu yaparken Tanburî Cemil Bey, Udî İsmail Sami Bey ve Udî Mehmed Fahri Bey gibi ustaların hayat öykülerine başvuruyor, Anadolu türkülerinden kantolar ve ilahilere, mehterhâne notalarından yabancı kayıtlar, mecmualar ve kuramlara kadar yararlanıyor.

VakıfBank Kültür Yayınları (VBKY) tarafından okura sunulan eser, Osmanlı mûsıkîsinin değişim sürecini yayınlar üzerinden ele alıyor, her ayrıntıyı kapsamlı bir şekilde değerlendiriyor.

GELİŞKİN VE BÜTÜNLÜKLÜ

Tunçay, Türk müziğinin dinleme, dinleyerek ezberleme, hafızada toplanan birikimle ses ve saz talim ile icrasına uygun bir yapıda olduğunu söyleyerek, “Osmanlı müziğinin uzun zamanlar boyunca şifahen aktarılan, hafızadan hafızaya geçen ve doğal frekanslara dayalı aralıklarla çeşni ve makamlardan temellenen yapısı, kendi içinde sonra derece gelişkin ve bütünlüklüdür. Teorisinin geçmişten itibaren sınırlı kaynaklarda, az sayıda müzisyence ele alınmış olmasını da, bu yapının sonucu olarak değerlendirebiliriz” diyor.

Tunçay'ın belirttiğine göre, 30'uncu Osmanlı Padişahı II. Mahmud mehterhâneyi lağvetti, Batı tarzı bir bando yapılanmasını destekledi, İtalya'dan müzik hocaları getirdi, çalışmalar neticesinde de geleneksel müzik üzerinde mühim bir etki gerçekleşti.

Sözcü