Asıl suçlu!

   Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP), yerel seçimler öncesi bir çalıştay yapıyor. Doğal hakkıdır, yapar.

   AKP Genel Başkanı kürsüye çıkmış, Cumhuriyet Halk Partisi’ni (CHP) eleştiriyor. Doğal hakkıdır, eleştirir.

   Yalnız bu tabloda doğal olmayan bir durum ve gariplik var. Yeni hükümet sistemimizin mantıksızlıkları, acayiplikleri gün geçtikçe daha net ortaya çıkmaya başladı. Anayasamızın 104. Maddesine göre; Cumhurbaşkanı Devletin başıdır… ve Devlet başkanı sıfatıyla Türkiye Cumhuriyetini ve Türk Milletinin birliğini temsil eder. İşte güya milletin birliğini temsil eden Cumhurbaşkanı, kürsüye çıkmış en son Haziran seçimlerinde 11 milyon 350 bin oy almış bir partinin başkanını oldukça ağır sözlerle eleştiriler yöneltiyor. Nerede kaldı o zaman “Milletin Birliği”? Nerede kaldı senin “Devletin Başkanı” olma özelliğin? Sen, sana oy vermemiş yaklaşık 30 milyon kişiye saygı duymuyorsun, biz seni nasıl sayalım?

   Doğal olmayan diğer bir konu da, AKP Genel Başkanı, Cumhuriyete ve onun kazanımlarına karşı hıncını yine rahmetli İnönü üzerinden çıkarıyor. Kürsüye çıkmış eleştirilerini CHP’nin 60 sene önceki Genel Başkanı üzerinden yapıyor. Ne acı. Ne yazık.

   O Genel Başkan ki, Birinci, İkinci İnönü ve Sakarya muharebelerinde Atatürk’ün deyimiyle “milletin makûs talihini yenmiş” bir komutandır. Atatürk’ün silah arkadaşı, Kurtuluş Savaşı’nın Batı Cephesi Komutanıdır ve en önemlisi ebediyete göçmüştür. Terk-i diyar eylemiştir. Kasımpaşalı ağzıyla, dört kolluya binmiş öbür tarafa gitmiştir. Ya arkadaş güya eleştirdiğin kişi ölüdür, ölü. Allah rahmet eylesin, mekânı cennet olsun. Anlasana İsmet İnönü sana yanıt veremez.

   Doğal olarak İnönü de, hatta Atatürk de eleştirilebilir. Hiçbir itirazım yok. Fakat eleştirileri bilimsel yollarla ve o çağın şartları içinde yapmak gerekir. Yoksa şimdi ki mantığımızla Fatih’e kardeş katili, Kanuni’ye evlat katili demek doğru mu?

   Bugünün şartlarıyla tarihsel kişilikleri eleştirebileceksek, o zaman ilk insan Adem’den başlamak gerekir. Kendileri Şeytan’a uyup o yasak meyveyi yemeseydi ve Havva’ya kötü gözle bakmasaydı, hepimiz hala cennetteydik.

   Ne enflasyon, ne Amerikalılar, ne Kılıçdaroğlu, ne Bahçeli, ne de Erdoğan tanıyacaktık. Dünyada yaşamadığımız için geçim derdi de olmayacaktı. Yani sonsuz cennette mutlu, mesut ve bahtiyar olacaktık.

   Ah, Adem Ah!