CHP’li Başkanlar ve Darbeciler

12 Eylül darbesinin mimarı ile ilgili yurdun dört bir yanında demokratik kampanyalar başlatıldı. Medyaya yansıyan son haberlere göre darbeci paşa, villasının bulunduğu Marmaris’te bile istenmiyor hale geldi.
Nereden nereye?
Ülkenin demokratik süreci neredeyse yarım asıra mal olmak üzere.
Kendilerini çağdaş kafa olarak nitelendiren bu zevat insanları astı, kitapları yaktı, yazarları hapislerde çürüttü ve aydınları sürgünlere yolladı. Binlerce aileyi evlatsız, binlerce çocuğu da anasız babasız bıraktı.
Onlara sorarsan bu darbe güya ülkenin ileri medeniyetleri yakalaması için bir adımdı. Ancak kazın ayağı hiçte öyle göründüğü gibi değildi. Zaman geçtikçe bu sözde ilerici adımların faşizan yöntemlerini 30 yıllık süreç diliminde iliklerimize kadar hissettik. Bu ilerici adım çerçevesinde; Düşündük,yazdık içeri atıldık, yürüdük içeri atıldık, sustuk içeri atıldık ve neredeyse nefes aldığımızda bile yasaklar duvarına çarptık.
Bu ülkenin aydınları karantinada yaşarken, 12 Eylülün uslanmaz, doymak ve patlamak bilmeyen ürünü olan gerici faşist yapı da günümüze kadar tabiî ki boş durmadı; Kirli beyincikler, Sürü psikolojisini erdem sayan çoğunluğu soymanın yanı sıra, Çetecikler yaratarak kendileri gibi düşünmeyenleri sahipsizler mezarlığına gömdü, dile kolay on binlerce faali meçhul (aslında belli) cinayetler işlendi. Amaç bu değimliydi sanki!
Onların istediği ve yapmaya çalıştığı böyle bir düzendi zaten ve bu neticeler elbette bu ülkenin aydınlarını hiçbir zaman şaşırtmadı. Şimdi gelelim CHP’ye…
Deniz Baykal’ın darbecilere karşı tutumunu sorgulamanın anlamı yok. Çünkü 27 Nisan muhtırası sırasında takındığı tavır kendisine ‘sivil general’ ünvanı kazandırmıştır. İzmir’de ise durum daha da anlaşılmaz.
Mesela; İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Aziz Kocaoğlu’nun köklü bir siyasi gelenekten olduğu bilinir, Çiğli, Balçova, Bayraklı, Bornova Belediye Başkanları da bunlardan bazıları.
Yani diğer bir anlamda 12 Eylülün antidemkoratik yapısından nasibini almış kişilerdir bu söylediklerim. Ve kendim bizzat şahit olmuşumdur. Bir çoğu da devrimci düşünceleriyle göz önünde bulunmayı tercih edenlerdir.
Gelmek istediğim nokta. Manşet haberimizde de okuduğunuz gibi ülkenin bir çok yerinde darbeci zevatın yarattığı korku zihniyeti ekseninde okullara, parklara, cadde ve sokaklara bunların isimleri verildi ve güya onure edildiler. Şimdilerde ise demokratik kitle örgütlerinin çağrılarıyla bu isimler tek tek kaldırılmaya başlanıldı.
Kendilerini her fırsatta devrimci olarak nitelendiren İzmirli Başkanlar bu konuda ne düşünüyor? Kendilerine yakışan adımı atacaklar mı, yoksa çevir kazı yanmasın demeye devam mı edecekler.
Bekleyelim ve görelim…
İletişim : gazeteci@sinankara.com