Yapılan Terbiyesizliktir

Düşünsenize,
Bu partinin 20 yılına iyisi veya kötüsüyle damgasını vurmuş, Yıllarını harcayarak her türlü sıkıntıya göğüs germiş ve bu uğurda bedel ödeyerek hapse atılmış, partisi kapatılmış. Sonra da çıkmış partisini toparlamış birisinin, bırakın bir posterinin asılmayışını, ismini bile anmayacaksınız.
Ne acı değil mi?
Deniz Baykal’dan bahsediyorum.
İsmi onure edilmeyen, salonda bir tek fotoğrafı bile olmayan Deniz Baykal'dan...
CHP Kurultayına bence damgasını vuran olay. Yapılan bu vefasızlıktır.
İşte bu nedenle,
Gandi Kemal benim için bundan böyle Vefasız Kemal’dir…
Tekrar düşünün,
Henüz kendisinin ismi bilinmezken, Kılıçdaroğlu’nu “Gandi Kemal”liğe getiren süreci ve bu süreçte Deniz Baykal’ın verdiği desteği düşünün.
İyi hatırlarım,
Deniz Baykal’ın geçtiğimiz yıl yaptığı EGE Bölgesi gezisinde, Kemal’in elini nasılda bırakmayıp yanında ne denli özenle gezdirdiğini hatırlarım.
“Yolsuzlukların Belalısı” diye takdim ettiğini, “Kemal bunların defterini dürecek” deyişini, “Kendisinin her koşulda yanındayım” söylemini hatırlarım.
Bu mudur yani ahde vefa denilen olay.
Bu mudur sevgi, saygı ve parti kültürü.
Vefasız Kemal, ayıp ettin be gözüm.
Lâkin;
Halk adamı olmak, sana omuz verene çalım atmak değildir. Halk adamı olmak, parti büyüğün olan ve partililerin yıllarca bağrına bastığı birisini yok saymak hiç değildir.
Gerçekten üzüldüm bu olaya.
Vefa adına üzüldüm, ihtiras uğruna yapılan bu muameleye üzüldüm.
O salona bir Deniz Baykal, hatta bir Önder Sav posteri asmak bu kadar mı imkânsız bir durumdu.
Neticede bu kişiler emek verenlerdi ve bu emeğe sahip çıkılmalıydı diye düşünüyorum.
Hadi Vefasız Kemal’i geçtik.
Ya Aziz efendiye ne demeli?
Daha düne kadar kendisini aday yapması için yanında el pençe durduğu Baykal’a karşı izlediği bu tavır da neyin nesi böyle.
Alaattin Yüksel’i kırmamak adına takınılan bu tutum, üzerinde emeği bulunan birisini “satmak” tan mı geçiyor.
Satır arasında onlarca ismi okurken “Eski Genel Başkanımız Deniz Baykal” hoş geldiniz geçiştirmesi midir, sana sunulan itibarın karşılığı!
Gerçekten yuh olsun!
Sosyal Demokrat olma iddiası eğer bu ise, bu anlayışa da onlarca kez yazıklar olsun.
Sanırım “Şalgam,Adam” hadisesi burada su üstüne çıkmıştır. Kimin Şalgam ve kimin Adam olduğu da sabitlenmiştir…
Sözün özü;
Siyaset uğruna her şey mubahtır anlayışı bu kurultayda kendisini göstermiştir. Kendi değerlerine saygısı olmayanların, halkın değerlerine ne denli saygı gösterecekleri de soru işareti olarak belleklerimize kaydedilmiştir.
Yaşanılan bu umarsız ve terbiyesiz hareketlere baktığımızda, meselenin lider değişikliğinde değil, zihniyet değişikliğinde olduğunu anlamak o kadar da zor değildir.
Ne demiş atalarımız; Ne ekersen onu biçerisin.
Yani "yarın birileri de sana yapar" anlamı var bu atasözünün özünde...
Neyse…
Parti Meclisi seçiminde beni en çok şaşırtan, Selçuk Ayhan’ın seçilmeyişi olmuştur. Çünkü Ayhan’ın bu partiye “köylüsünden kentlisine” kadar ulaşarak ne derecede katkı sunduğu göz önündedir.
İzmir’den seçilen diğer üyelere baktığımızda, Selçuk Ayhan’a ne denli bir haksızlık yapıldığını da anlamak zor olmasa gerek.
Mesela Oğuz Oyan ve Hülya Güven’in İzmir’e ne kadar bir katkısı olmuştur da, tercih şansı Selçuk Ayhan gibi bir emekçinin saf dışı bırakılmasına dayandırılmıştır..
Üzüldüm;
İlginçtir ki, “çeperlere” önem verdiği iddiasında olan Kılıçdaroğlu, oralara Mehmet Ali Susam, Hülya Güven, Oğuz Oyan ve Alaattin Yüksel ile ulaşmayı mı düşünüyor?
Gerçekten yazık…
Her şeye rağmen bu kurultayın Ülke demokrasisine aydınlık günler getireceğini “umut” ediyorum…