Zamparalığın Adı Devrimcilik Oldu!

CHP’de üst düzey yönetici olan bir zaatın parti genel merkezinde yaptığı çirkin olayı yazdım ve bu olay dün geceden itibaren TV’lerde ve internet medyasında gündeme oturdu.
Yüz yıllık tarihiyle övünen köklü bir partinin bu denli iğrençliklerle anılması elbette üzücü. Ancak bu ve benzeri olayların CHP’de yaşanması bana göre ne bir sürpriz ne de şaşırtıcıdır.
Gözümüzün önünde İzmir olayı var. Birçok belediye başkanının bol miktarda sevgili yaptığını ve bazılarının da işi personeline kadar indirgediğini kim inkâr edebilir.
Yapılan yolsuzluklar da cabası…
O yüzden birbirimizi kandırmayalım derim.
Halka karşı devrim şiarını ağzından düşürmeyen bu partinin önce kendi içerisinde devrim yapması gerekiyor. Daha da ötesi, CHP’de acilen bir zihniyet temizliğine ihtiyaç var.
Devrimcilik eğer zamparalıkla ve “belden aşağı” işlerle gerçekleşecekse vay bu partinin haline!
Sözün özü, CHP’yi yönetenler artık kendisine çeki düzen vermelidir.
Aksi halde partide çok daha iğrenç gelişmelerin olacağına hazır olalım. Lâkin Sosyal Demokratlık lafla değil uygulamalarla anlaşılır ve kendisini ele verir. Biat kültürü ve sürü psikolojisi öngörüsüyle hareket etmenin bu partiye yeterince zarar verdiği su götürmez bir gerçektir.
Naçizane düşüncem, zararın neresinden dönersen kârdır anlayışı bir an evvel harekete geçirilmelidir.
Yoksa bırakın iktidarı, ana muhalefetin bile elden gideceği iyi bilinmelidir.
Genel Merkez’de yaşanan skandal
Dün kaleme aldığım “Kim Bu Parti Büyüğü?” başlıklı makalem ülke medyasında tartışmaya açıldı.
Bence de tartışılsın.
Çünkü konunun kahramanı olan yöneticiyi ve zaafını, üst kademe yönetimde olanlarda biliyor.
Şu ana kadar izleyici kaldılar, bu da başka bir tartışma konusudur.
Eğer gereken hassasiyet gösterilse ve iç devrim anlayışı önemsenmiş olsaydı şimdi bu iğrençlikler konuşulmuyor ve yazılmıyor olacaktı.
Ayrıca dünden bu yana çok sayıda okurum ve partili aradı, olayın kritiğini yapmaya çalıştı.
Çoğunluk bunların dile getirilmesinin, partinin geleceği açısından artık gerekli olduğuna vurgu yaparken, bazıları da zamanlama açısından bu tür bir yazının doğru olmadığını söyledi.
Ancak şunu ısrarla belirtmemde yarar var;
Bu skandalı gerçekleştiren kişinin çocuğunun da bu tür bir zaafı olduğu da ayrıca biliniyor.
Ancak biz bunu hiç konu etmedik. Bir tercih meselesinden öteye, kamuyu da ilgilendirmiyor.
Konu ettiğimiz yönetici hem kamuyu ilgilendiriyor hem de bu işi Parti Genel Merkezi’nde yapıyor.
Bana göre, bu bir haberdir, bunun da yazılması gerekir.
Zamanlamaya gelince?
Bu bilgi geçen hafta benimle paylaşıldı. Ben “arşive at lazım olur” ya da daha doğru bir tabirle, “hasıraltı gazetecilik” yapmayı reddediyorum.
Bilgi gelir, doğruluğu araştırılır, teyidi yapılır ve yazılır. 
Doğru değilse de unutulur.
Hepsi bu…