İki Yüzlülük...

Deniz Baykal olayı tüm günlerin en güncel konusu olmaya devam edecek gibi. Kasetin doğruluğu bilimsel açıdan henüz kanıtlanmadı. Yani çoğunluğun kafasında yoğun biçimde soru işareti var.
Mesela bugün okuduğum bir yazıyı önce sizinle paylaşayım, sonra da devam edeyim düşüncelerimi yazmaya.
Teknik işlerden anladığı belli bir okur aynen şunları söylüyor ;
Videoyu izlemeyen kişilerin hayal güçlerini kullanarak neyi düşündüklerini ve duruma hemen inandıklarını görmekteyim. Oysa görüntüler sanıldığı gibi değil. Öncelikle video üzerinde boşluklar çok fazla. Yer yer kopukluklar var. Videonun içeriği sessiz. Bu da gerçek zamanlı çekilmiş olma olasılığını düşürüyor ve montaj olasılığını yükseltiyor. Ve hızlandırılma kullanılmış. Herhangi bir eylem asla ve asla söz konusu değil. Kamera görüntüsü açısında değişimler var. Açıkçası videodaki montaj olasılığı çok yüksek. Böyle boşluklarla dolu bir videonun bir insanın siyasi yaşamını bitirmesine oldukça üzüldüm ve böyle bitmemesi gerektiğini düşünüyorum. Elbette siyasi yaşamı bir gün son bulmalıydı ancak bu şekilde değil. Tek çelişki konunun muhataplarının bunu yalanlamamış olmaları. Umarım en kısa zamanda bu da gerçekleşir ve tüm boşluklar doldurulur. Tek üzüntüm videoyu görmeden bilmeden söylenenlere hemen inanan bir zihniyetin olması. Üstelik günümüzde teknolojinin bu derece ilerlediğini bilmelerine rağmen. Tabi ki böyle bir durumun olup olmadığını bilemeyiz. Bunu açıklaması gereken kişiler videodaki kişilerdir. Yapabileceğimiz tek şey açıklama yapacakları zamanı beklemektir.
Ne dersiniz, sizce de bu yorum gayet mantıklı değil mi.
Maazallah ülkede herkes çok şeyden anladığı için, olayın doğruluğunun hangi noktada olduğu konusunda kendisini sorumlu hissetmiyor. Bu sorumsuzların sayısı da o kadar fazla ki.
Benim en çok şaşırdığım olay da nedir biliyor musunuz?
İzmir deki bazı Belediye Başkanlarının da bu belirsiz eleştirel düzeneğe ayak uydurduklarını duymaktayım. Kim bu Belediye Başkanları sorusu ise asıl can alıcı noktadır.
Bunlar eşlerinin yüzünü ayda yılda bir görenlerden başkası değildir.
Yani “kaçamak” hayatı kendilerine meslek edinmiş bazı Başkanlardan bahsediyorum.
İsim vermek istemiyorum.
Malum bu işlerin sonu koltuk kaybına kadar gidebiliyor.
Ayrıca, netice de özel hayat. Girmemek lazım.
Kızdığım taraf, be adam kendin yapınca mubah, başkası yapınca günah mı oluyor.
Nasıl bir mantalitedir bu böyle!
Ve en üzücü tarafı da bu gibilerin iki yüzlülük halleridir.
Bazılarının bizzat Baykal tarafından tercih edilmesi ve şu anda o makamda oturuyor olmaları da, ayrı bir hezeyandır. Bu durum “Köprüyü geçinceye kadar dayı” politikasıdır. CHP’de bu tarz samimiyetsiz ilişkilerin olduğu da ne yazıktır ki herkes tarafından bilinen bir gerçektir.
Ayrıca bu samimiyetsizliğin somut örnekleri ilçe kongrelerinde zaten yaşanmadı mı?
Mesela, Baykal’ın İl Kongresine müdahale etmesinin nedenini unutmak mümkün müdür.
Velakin, özü sözü bir olmayan, riyakârlık yapan kişilerin “puslu havayı” bulmuş gibi, dipte köşede konuşmaya devam edeceği kaçınılmaz bir olaydır.
Ama unutulmamalıdır ki siyasetin bir de öteki yüzü vardır.
O da, yeri geldiğinde kimseye acımadığı gerçeğidir.
Keser döner, sap döner misali…