Güç: Silah mı, Yoksa Erdem mi Olmalı?

Çok değil birkaç ay önce İzmir’de CHP il Kongresi yapılmıştı. Kongrede çoğunluğun oyunu alan Ekrem Bulgun seçimi ezici bir üstünlükle kazanmıştı.
Deniz Baykal’ın talimatıyla gerçekleştirilen seçimde Ekrem Bulgun’un yanında kimler yoktu ki;
Mehmet Ali Susam, Abdürrezzak Erten, Ahmet Ersin, Kemal Anadol, Bülent Baratalı, Türkan Miçooğulları, Selçuk Ayhan, Canan Arıtman, Aziz Kocaoğlu,  Abdül Batur, Cevat Durak, Hakan Tartan, Kemal Karataş, Tunç Soyer, Gökhan Demirağ, Tahir Şahin, Faik Tütüncüoğlu, Sıtkı Kürüm, Ercan Tatı ve Hasan Karabağ gibi isimler destek sırasında başı çekenlerdi.
Ancak zaman içerisinde, CHP’de aslında her şeyin pamuk ipliğine bağlı olduğuna bir kez daha şahit olmuş bulunduk.
Mesela;
Kurultayın hemen sonrasında, henüz dün Ekrem Bulgun’un yanında olanlar bugün istifasını istemeye başladılar. Ayrıca il kongresinde kendisine destek olan kesimin bir çoğu da sinmeyi, susmayı tercih etti.
Ya da korktu!
Bunun adına ne derseniz deyin, ama bence, burada korkunç bir iki yüzlülükle, karşı karşıya olunduğu gerçeğini hiç kimse saklayamaz.
Geldiğimiz süreçte şöyle bir sonuç çıkmış oluyor;
Dün Ekrem Bulgun’u istemiyoruz demeleri gerekenler, o gün yumruklarını masaya vurmaktan imtina etmeyi göze almışlardır ve gücün kendilerine geçmesini beklemeye koyulmuşlardır.
Ki şu an yaşananlar bunun en büyük kanıtıdır.
Peki doğru mu?
Siyasi hokkabazlık açısından bakacak olursanız bu manevrayı doğru bulabilirsiniz.
Ancak, siz parti ve demokrasi etiği denilen kavrama inanıyorsanız, bu yapılanın elbette doğru bir hareket olmadığını anlarsınız.
Bazıları, Ekrem Bulgun’un adaylık şeklini eleştirebilir, ancak unutulmamalı ki o geliş esnasında bir seçim süreci yaşanmıştır ve partililer oylarını vererek Ekrem Bulgun’un Başkan olmasını istemişlerdir.
Nedir çaresi?
Yeni bir Kongre süreci yaşanır ve aday çıkarıp, oyları toplar, gerekli üstünlüğü gösterirseniz  işte o zaman hem siyaseten, hem de ilkesel açıdan kazanmış olursunuz.
Ama, siyasette 2 kere 2’nin bazen 4 etmediği mantığıyla yürürseniz, sizin de o çokça eleştirdiğiniz kişilerden ne farkınız kalır?
Demoklesin kılıcı başkasının elindeyken canınız yanacak, sizin elinize geçtiğinde ise can yakacaksınız.
Yok öyle bir şey.
Ya demokrat olun, ya da hokkabaz!
Karar sizin efendim?
Bitmedi: CHP’nin Kemal Kılıçdaroğlu ile bir ivme yakaladığı yadsınamaz bir gerçektir. Ancak bu rüzgarı Kılıçdaroğlu’nun tek başına sürükleyemeyeceği de ayrı bir gerçektir. Tavan-taban empatisi ve birliktelik olmadığı sürece iktidar yürüyüşünün gerçekleşeceğine inanmıyorum. O yüzden herkes kendisinden başlamalı diye bir düşünce içerisindeyim. Lakin devrimler rakı masasında olsaydı, bugünkü halinizden şikayetçi de olmazdınız…
Ve Notlarım:
NOT 1 :  Karabağlar Belediye Başkanı Sıtkı Kürüm “Artık Güç Bizdeeee” türünden röportajlar vermeye başladı. Ben olsaydım fırsat kollamaz, o gün orada (il kongresinde) dik durur ve söylemem gerekeni söylerdim. Ve buradan kendisine küçük bir not. Sayın Başkan: Gücün, adaletin hizmetinden çıkarılmış, büyük bir “zulüm aracı” olduğu söylenir. Aman bilginiz olsun…
NOT 2 :  Sayın Cevat Durak CHP İl Kongresinin baş aktörlerinden birisidir. Şu an ortalarda yok ve sesi soluğu çıkmıyor. Görenlerin bir zahmet e-posta adresimden bilgilendirmeleri rica olunur…
NOT 3 : Geri dönüşü olmayan kararlar alıp ve inandığında sonuna, olmadı dibine gidecek kadar yürekli ve hatta “cahil” olmak. Yaşamın keşmekeşliğini ve yanı başında gördüğün sahte yüzlerin canını sıktığını fark edip; maziye yanarak vakit harcamak yerine, sadece kendini yanına alıp terk-i diyar eylemek.
Galiba “Gemileri Yakma”nın zamanı geldi…